نوين ماما

مادران پس از قطع شيردهي به كودك ممكن است با مشكل تجمع شير در پستان روبرو شوند. اگرچه اغلب با گذشت زمان بهبود مي يابد ، اما برخي علائم وجود دارد كه نياز به مراجعه به پزشك را براي جلوگيري از عوارض هشدار مي دهد.

علت ترشح شير بعد از قطع شيردهي

اين مشكل اغلب به طور خودكار بهبود مي يابد ، به ويژه درجات ساده آن. شيري كه در پستان جمع ميشود، براي مدتي است كه پس از قطع شيردهي از مادر به وجود مي آيد. ، يا با برخي از درمان هاي خانگي ساده مانند كمپرس بهبود ميابد ، اما درجه هاي شديدي وجود دارد كه همراه با برخي علائم است كه مادر را از ضرورت مراجعه به دكتر هشدار مي دهد ، يعني:

• احساس گرما در پستان
• قرمزي و التهاب پستان
• دماي بالاي بدن
• احساس درد مداوم در پستان

بزرگ شدن پستان: يكي از مهمترين علائمي است كه مي توان متوجه آن شد زيرا اين نشانه اي از پر بودن شير است ، اگرچه فرض بر اين است كه بعد از از شير گرفتن به تدريج اندازه آن كاهش مي يابد ، زيرا با كمبود تجمع شير ، سيگنالها ارسال ميشوند به مغز تا دوباره هورمون شير ترشح نكند. با جمع شدن شير در پستان ، ميكروب ها تجمع يافته و علائم بالا را ايجاد مي كنند و بي توجهي به درمان اين علائم عوارض زيادي را ايجاد مي كند كه يكي آبسه در پستان است ، و تأكيد بر ضرورت مراجعه به دكتر در اين مورد از داروهايي استفاده كنيد كه به خشك شدن شير در پستان كمك مي كند و از داروهاي خانگي استفاده نكنيد زيرا در اين مورد فقط يك كاتاليزور است.

علت اصلي ترشحات پستان ، افزايش نسبت هورمون "پرولاكتين" معروف به هورمون شيراست كه بايد درمان شود.
درمان اين هورمون به دو روش انجام مي شود:

روش اول: با مصرف ***: بعد از تجزيه و تحليل ميزان افزايش هورمون پرولاكتين، دوز مناسب با توجه به ميزان افزايش تعيين مي شود.
روش دوم: روشي است كه ما براي جلوگيري از تحريك پستان براي ترشح بيشتر شير و در نتيجه افزايش نسبت هورمون پيشنهاد ميدهيم، ما به خانم­ها توصيه مي كنيم از تمام حركاتي كه ممكن است پستان را تحريك كند، مانند ماساژ در حين دوش گرفتن يا در طول زندگي زناشوي خود داري كنند. همچنين استفاده از سوتين مناسب توصيه مي شود.

ما همچنين توصيه مي كنيم كه روزانه از كمپرس آب يخ روي پستان استفاده كنيد تا زماني كه شير كاملا خشك شود.
منبع: راضيه فرقاني كارشناس مامايي

در اين مقاله ، ما به بررسي يكي از انواع مختلف رحم هايي كه باعث ناباروري مي شود، با تمركز خاص بر شرايطي كه در كوچكي مادرزادي رحم وجود دارد يعني هيپوپلازي رحم  مي پردازيم

بررسي باليني  

در بيماران معمولا  دوران بلوغ بدون قاعدگي ديده مي شود . ويژگي هاي ثانويه جنسي  و نيز فعاليت معمولي تخمدان در آنها ديده مي شود .  

انواع رحم هايي كه باعث ناباروري مي شود

1- simple hypoplasis

 شكل رحم عادي است ، ولي كوچك است.

2- Elongated hypoplasis

 : فونوس رحم عادي است ، ولي اندازه عادي يا بيشتر از عادي است .

3- Malformative hypoplasia

 : رحم قوسي شكل و يا T  شكل يا Y  شكل است . 

تصويربرداري  

سونوگرافي و ام آر اي بهترين روش تصويربرداري براي تشخيص هايپوپلازي رحم است .  

در اولتراسوند ، هايپوپلازي رحم معمولا تشخيص مي دهند اگر فاصله بين كوروناي رحم يا اينتركرال كمتر از 2 سانتي متر يا اگر فاصله از سوراخ داخلي دهانه رحم تا فوندوس رحم كمتر از 3 تا 5 سانتي متر باشد . 

ويژگي سونوگرافي  

تنگي واژن يا آپلازي ( واژن ممكن است كوچك يا وجود نداشته باشد )  

استنوز سرويكس ( سرويكس كوچك و باريك )  

رحم كوچك با لوله فالوپي كه به خوبي رشد نكرده است ( بعضي مواقع تشخيص قطعي با تصويربرداري اولتراسوند ممكن نمي باشد ) 

رحم كوچك بدون ناحيه آناتومي عادي  

در بسياري از موارد ، نبود رحم ( آپلازي رحم )  

باندهاي انقباضي ( ضخامت موضعي در ناحيه جانكشنال ) ممكن است در رحم ديده شود  T  شكلي بودن  رحم ممكن است همزمان  ديده شودT ( مشاهده بهتر با  ام آر آي ) 

ضخامت اندومتريال ، ناحيه حفره اندومتريال ، و اندازه حفره اندومتريال به  طور قابل توجهي كاهش مي يابد .  

كاهش قابل توجه طول سرويكال  

كاهش جريان خون رحمي در داپلر رنگي از رحم قابل مشاهده است . 

سندرم ماير روكيتانسكي كوستر-هاسر ( آژنزي واژن با نبود قسمتي يا  كامل رحم ) كه از علائم معمول هايپوپلازي/ آپلازي رحم  

در سايرين عدم وجود واژن و داراي رحم كوچك ابتدايي ديده مي شود كه به دليل نقص در تكامل مجراي  سينو واژينال  در دوران جنيني ميباشد.

• منبع: contemporaryobgyn.net
• ترجمه: راضيه فرقاني پزشك تشخيص انواع بيماري هاي ناباروري

(Placenta accreta spectrum) كه pas اصطلاح عمومي است كه براي توصيف تهاجم غير طبيعي تروفوبلاست به ميومتر ازطريق ديواره رحم استفاده مي شود. از نظر باليني مهم است زيرا جفت در حين زايمان خود به خود جدا نمي شود و تلاش براي برداشتن دستي منجر به خونريزي مي شود كه مي تواند تهديد كننده زندگي باشد و معمولاً جراحي رحم را ضروري مي كند. تصور مي شود كه پاتوژنز بيشتر موارد كاشت جفت در ناحيه اي از دسيدواليزاسيون معيوب ناشي از آسيب قبلي به رابط آندومتر - ميومتر است. مهمترين عامل خطر برا ي آن جفت سرراه پس از زايمان سزارين است.

دراين تاپيك در مورد ويژگي هاي باليني و تشخيص PAS بحث خواهد كرد. مديريت بيماران مبتلا به PAS به طور جداگانه بررسي مي شود.

تعاريف مربوط به جفت آكرتاپركرتا اينكرتا
PAS: (قبلاً جفت چسبندگي غيرطبيعي جفت ناميده مي شد) اصطلاحي گسترده است كه شامل موارد زير است:

 ●Placenta accreta

- پرزهاي جفتي به ميومتر (بيشتراز دسيدوا) متصل مي شود.

 ●Placenta increta

- پرزهاي اينكرتا جفت به ميومتر رحم وارد ميشود

 ●جفت پركرتا پرزهاي جفتي دست اندازي از طريق ميومتر به سروز رحم يا اندامهاي مجاور نفوذ مي كنند.

شيوع در جفت آكرتاپركرتا اينكرتا

در يك بررسي سيستماتيك سال 2019 كه شامل 7001 مورد PAS در بين تقريباً 5.8 ميليون تولد بود، شيوع كلي جمع شده 0.17 درصد بود (دامنه 0.01 تا 1.1 درصد) اين به طور قابل توجهي بالاتر از 0.003 درصد شيوع در ايالات متحده در دهه 1950 است افزايش قابل توجه PAS، كه از دهه 1980 و 1990 آغاز شد و در سراسر جهان مشاهده شده است، به افزايش شيوع زايمان سزارين در دهه هاي اخير نسبت داده مي شود

جفت آكرتا بسيار شيوع بيشتري نسبت به جفت و پركرتا دارد. در مطالعه سيستماتيك، انواع و فراواني هاي جفت غير طبيعي عبارتنداز:

 جفت آكرتا 63 درصد
 جفت اينكرتا15 درصد
 جفت پركرتا  22 درصد

پاتوژنز در جفت آكرتاپركرتا اينكرتا

پاتوژنز PAS با قطعيت شناخته نشده است. رايج ترين نظريه اين است كه دسيدواليزاسيون معيوب (دسيدوانازك، ضعيف شكل گرفته، جزئي، فقدان يا ناكارآمد) در ناحيه اي از زخم ناشي از جراحي قبلي رحم كه شامل رابط آندومتر ميومتر است، باعث مي شود كه دست اندازي پرزهاي جفت مستقيماً به آن متصل شوند يا به ميومتر وارد شود. اين نظريه با مشاهده اينكه 80 درصد بيماران مبتلا به PAS سابقه زايمان قبلي سزارين، كورتاژ و يا ميومكتومي را دارند پشتيباني مي شود. نظريه هاي ديگر، كه ممكن است نسبتاً مواردي را در بر داشته باشد، PAS را به تهاجم بيش از حد تروفوبلاستيك خارج عروقي يا بازسازي معيوب عروق مادر در ناحيه اي از زخم نسبت مي دهند.

در موارد نادر، آسيب شناسي رحم، مانند رحم دو شاخه، آدنوميوز يا فيبروئيدهاي زير مخاطي، ممكن است با نقص آندومتر ميكروسكوپي همراه باشد كه با عملكردهاي طبيعي آندومتر رحم تداخل داشته و در نتيجه امكان اتصال غير طبيعي جفت را فراهم مي كند . اين ممكن است وقوع نادر PAS را در زنان نخست زا بدون سابقه جراحي رحم توضيح دهد.

عواملي كه ميزان تهاجم پاتولوژيك را تنظيم مي كنند (به عنوان مثال، اكرتا در مقابل پركرتا) به خوبي مشخص نشده اند

جفت ممكن است داراي پرزهاي چسبنده و مهاجم باشد و عمق حمله با پيشرفت حاملگي تكامل يابد با اين حال، موارد تأييد شده از جفت پركرتا از اوايل هفته 16 بارداري وجود دارد، حداقل در بعضي موارد، در هنگام كاشت در مورد اينكه آيا جفت اكرتا، #اينكرتا يا پركرتا گسترش مي يابدمشخص مي شود و افزايش عمق تهاجم به افزايش مدت زمان حاملگي ارتباط ندارد.

در بعضي موارد، ممكن است وقوع چسبندگي جفت پركرتا به دليل از بين بردن جزئي يا كامل اسكار رحم باشد، كه دسترسي مستقيم تروفوبلاست خارج پرز جفت را به عمق ميومتر، سروز و فراتر از آن امكان پذير مي كند. در حقيقت، داده هاي در حال ظهور از مفهوم PAS به طور كامل ناشي از نقص در دسيدوا و يا رحم پشتيباني مي كنند . نقايص بزرگ و عميق ميومتريال غالباً با عدم وجود اپتليزاسيون مجدد طبيعي اسكار همراه است.

ويژگي هاي باليني در جفت آكرتاپركرتا اينكرتا

عوامل خطر - مهمترين عامل خطر براي ايجاد PAS جفت سرراه پس از زايمان سزارين قبلي است. در يك مطالعه آينده نگر شامل 723 زن مبتلا به جفت سرراه تحت زايمان سزارين، فراواني PAS با افزايش تعداد زايمان هاي سزارين به شرح زير افزايش مي يابد :
 اولين زايمان با سزارين (اوليه)، 3 درصد
 زايمان سزارين دوم، 11 درصد
 سومين زايمان سزارين، 40 درصد
 چهارمين تولد سزارين، 61 درصد
 پنجم يا بيشتر زايمان سزارين، 67 درصد
در غياب جفت سرراهي، فراواني PAS در زناني كه تحت عمل سزارين قرار مي گيرند بسيار كمتر بود :

 اولين زايمان با سزارين (اوليه)، 0.03 درصد
 دومين زايمان سزارين دوم، 0.2 درصد
 سومين زايمان با سزارين، 0.1 درصد
 زايمان سزارين چهارم يا پنجم، 0.8 درصد
 تولد ششم يا بيشتر از سزارين، 4.7 درصد

ساير عوامل خطر شامل سابقه جراحي رحم (به عنوان مثال، ميومكتومي درون حفره رحم، برداشت هيستروسكوپيك چسبندگي داخل رحمي، برداشتن كرونوال حاملگي خارج رحمي، اتساع و كورتاژ، آندومتر ابليشن)، بارداري اسكار سزارين، سن مادر بيشتر از 35 سال، مولتي پاريته، سابقه تابش لگن، برداشتن جفت به روش دستي، آندومتريت بعد از زايمان، و ناباروري / يا روش هاي ناباروري ناباروري (به عنوان مثال، به ويژه انتقال جنين هاي منجمد) فيبرهاي ميومتريال صفحه پايه (BPMF) در جفت خارج شده ممكن است توسط آسيب شناس گزارش شود و به نظر مي رسد يك عامل خطر براي باقي ماندن جفت يا PAS در شاخص و حاملگي هاي بعدي باشد، به ويژه هنگامي كه BPMF برجسته باشد.

در نظر گرفتن ساير عوامل خطر غير از سزارين قبلي در زنان در اولين بارداري مداوم اهميت ويژه اي دارد. در يك مطالعه گذشته نگر محدود به زنان نخست زا با جفت تهاجمي، خطر نسبي جفت تهاجمي براي كساني كه سابقه يك و دو پروسيجر قبلي زنان (از جمله كورتاژ مكش براي ختم بارداري) به ترتيب RR 1.5 (95٪ CI 1.1-1/9) و RR 2.7 (95٪ CI 1.7-4.4)بود

وجه به اين نكته مهم است كه به نظر مي رسد در تجزيه و تحليل چند متغيره، جفت سرراهي يك عامل خطر مستقل براي PAS باشد (نسبت شانسOR54، 95٪ CI 18-16)، در حالي كه جراحي قبلي رحم اينگونه نبود (OR1.5، 95٪ CI 0.4-5.1) جالب توجه است كه نسبت جنسيتي مرتبط با PAS در نوزادان دختر بيشتر است، كه برعكس نسبت جنسي طبيعي در جمعيت عمومي است كه نوزادان پسر بالاتراست.

تظاهرات باليني در جفت آكرتاپركرتا اينكرتا
در حالت ايده آل، PAS به دليل يافته هاي انجام شده در معاينه سونوگرافي زنان و زايمان در حالي كه بيمار بدون علامت است، مشكوك مي شود. اين بيماري اغلب در طي غربالگري سونوگرافي قبل از تولد در زنان مبتلا به جفت سرراه يا جفت قدامي پايين و جراحي قبلي رحم تشخيص داده مي شود. در زناني كه فاكتورهاي خطر كمتري براي چسبندگي غيرطبيعي جفت دارند، ممكن است در حين معاينه معمول سونوگرافي يك يافته اتفاقي باشد و گاهي اوقات، تشخيص تا زمان زايمان جفت انجام نمي شود

اولين تظاهرات باليني PAS معمولاً خونريزي گسترده و تهديد كننده زندگي است كه در زمان تلاش براي جداسازي دستي جفت در برابر يك باقي ماندن ساده جفت رخ مي دهد، كه بخشي يا تمام جفت به طور محكم به حفره رحم متصل است و هيچ صفحه جدايي نمي تواند ايجاد شود. با اين حال، ممكن است به عنوان خونريزي قبل از زايمان در شرايط جفت سرراهي ظاهر شود.

يافته هاي آزمايشگاهي احتمالي

افزايش آلفا فتوپروتئين سرم مادرانه (MSAFP)چندين گزارش هاي سريال و موردي، ارتباطي بين PAS و افزايش غيرقابل توضيح در غلظت سه ماهه دوم (MSAFP > 2 يا 2.5 ميانگين متوسط) گزارش كرده اند اگرچه سطح MSAFP بالا از تشخيص كاشت غير طبيعي جفت مبتني بر سونوگرافي پشتيباني مي كند، اما اين يك يافته اي غيرطبيعي و به تنهايي براي تشخيص مفيد نيست. علاوه بر اين، يك MSAFP طبيعي تشخيص را مستثني نمي كند.

ساير آناليت هاي جفت (به عنوان مثال، پروتئين پلاسماي A مرتبط با بارداري، گنادوتروپين جفتي بتا انساني) نيز با PAS مرتبط بوده و به دليل ارزش پيش بيني مثبت بسيار پايين واز نظر باليني نيز مفيد نيستند. نشانگرهاي پروتئوميك در خون مادران نويدبخش تشخيص PAS است با اين حال، آزمايش قبل از اينكه براي استفاده باليني توصيه شود، نياز به اعتبارسنجي وتاييديه گسترده دارد.

هماچوري جفت پركرتا با حمله مثانه مي تواند باعث هماچوري در دوران بارداري شود. يك مقاله مروري شامل 54 مورد تهاجم جفت پركرتا به مثانه گزارش كرد كه 17 مورد (31 درصد) با هماچوري مرتبط هستند. سيستوسكوپي در 12 بيمار انجام شد اما براي تشخيص قبل از عمل مفيد نبود. اين ممكن است به دليل تهاجم ميكروسكوپي به مثانه باشد كه در سيستوسكوپي قابل مشاهده نيست اما مي تواند منجر به هماچوري شود.

جفت آكرتاپركرتا اينكرتا

هنگامي كه پس از زايمان اقدام به برداشتن جفت مي شود، فقدان صفحه شكاف طبيعي بين صفحه پايه جفت و ديواره رحم منجر به خونريزي عمده مي شود. خونريزي به خصوص با جفت تهاجمي بيشتر به دليل افزايش عروق بيشتر در بستر جفت (نئواسكولاريزاسيون موضعي و گشاد شدن عروق) شديد است عوارض احتمالي خونريزي گسترده شامل انعقاد داخل عروقي منتشر، سندرم ديسترس تنفسي بزرگسالان، نارسايي كليه، جراحي بدون برنامه و مرگ و همچنين عوارض بالقوه ناشي از انتقال خون است.

هيستركتومي در هنگام زايمان ترانسفوزيون - PAS يك نشانه عمومي براي هيستركتومي peripartum است، به منظور جلوگيري يا كنترل خونريزي پس از زايمان. در يك بازبيني سيستماتيك شامل 7001 مورد PAS، عمل جراحي برداشتن رحم در قسمت زايمان در 52.2 درصد (95٪ CI 38.3-66.4) انجام شد و انتقال خون در 46.9 درصد (95 درصد CI 34.0-59.9) لازم بود نكته قابل توجه، PAS در موارد بدون جراحي رحم از نظر بافت شناسي تأييد نشد. نتايج ممكن است در بين جمعيت ها متفاوت باشد و ممكن است براي موارد تاييد شده بافت شناسي نادرست باشد.

افزايش عارضه مادر با جفت تهاجمي بيشترعارضه تركيبي مادر به خصوص با جفت پركرتا زياد است (86 در مقابل 27 درصد با آكرتا ). قبل از زايمان، پرگرتا ممكن است يكپارچگي اسكار هيستروتومي قبلي را به خطر بيندازد، و مستعد پارگي رحم است. زايمان و هيستركتومي اغلب پيچيده است زيرا     ساختارهاي آناتوميك خارج رحمي، از جمله رگ هاي خوني در لگن، ممكن است توسط جفت مورد حمله قرار گيرند. اگر قبل از زايمان بيش از پركرتا به اكرتا مشكوك باشيد، آماده سازي قبل از عمل براي زايمان ممكن است ناكافي باشد. با اين حال، با وجود برنامه ريزي چند رشته اي، مديريت در يك مركز ارجاع، و سوظن قبل از زايمان به پركرتا، موربيديته شديد مادر مي تواند رخ دهد.

مروري بر 109 مورد از جفت پركرتا، انواع و دفعات عوارض زير را گزارش كرد:

انتقال بيش از 10 واحد (44 مورد)، عفونت (31 مورد)، مرگ مادر (8 مورد)، بستن مجراي ادرار يا تشكيل فيستول (هر كدام 5 مورد)، و پارگي خود به خودي رحم (3 مورد). اين موارد از پرسشنامه اي كه براي اعضاي انجمن پزشكان مادر و جنين و مطالعه گذشته نگر در يك موسسه صادر شده است. بنابراين، ميزان عوارض ممكن است بيشتر از مواردي باشد كه از يك سري نتايج احتمالي مشاهده مي شود.

عوارض نوزادي به نظر مي رسد زايمان زودرس و كوچك بودن نوزادان نسبت به سن بارداري در بارداري هاي پيچيده با PAS بيشتر باشد.

نتيجه نوزادان به شدت مربوط به سن حاملگي هنگام زايمان است اما به نظر نمي رسد به طور قابل توجهي تحت تاثير عمق حمله جفت قرار گيرد (اكرتا در مقابل پركرتا).

مرگ و مير  مرگ مادر و زايمان غير عادي است

در موارد موردي از مراكز مراقبت عالي كه چند تخصصي در آنها معمولاً موجود است. با اين حال، اين گزارشات مستعد سوگيري وباياس هستند.

بافت شناسي جفت پس از زايمان  يافته هاي هيستولوژيك پس از زايمان نشان مي دهد كه پرزهاي جفت مستقيماً بر روي ميومتر قرار گرفته يا به داخل يا از طريق آن تهاجم مي كنند، بدون اينكه يك صفحه دسيدوايي وجود داشته باشد. جفت بصورت آكرتا (تصوير 1)، اينكرتا (تصوير 2) يا پركرتا مشخص مي شود كه اين امر بستگي به بيشترين عمق تهاجم ميومتر (سطحي، عميق يا نفوذ به كل جدار رحم) دارد، به عنوان درجه چسبندگي يا تهاجم پرز هميشه يكنواخت نيست . با تشخيص اين يافته ها در ترميم هاي رحم يا در قطعات ميومتريوم چسبيده به جفت در كورتاژ، تشخيص اكرتا ممكن است در صورت عدم برداشتن رحم تأييد شود.

يك گروه پروتكلي براي بررسي پاتولوژيك ناهمگن و ميكروسكوپي موارد مشكوك به PAS تهيه كرده است، از جمله ارتباط با يافته هاي باليني و راديولوژيك معاينه استاندارد و دقيق مي تواند براي بحث بعد از زايمان با بيماران و تحقيقات مفيد باشد.

غربالگري و تشخيص جفت آكرتاپركرتا اينكرتا قبل از تولد

غربالگري و تشخيص قبل از زايمان از اهميت زيادي برخوردار است تا بيمار و خانواده اش در مورد مشكوك به ناهنجاري جفت مشورت داده و سايت و برنامه مناسبي براي زايمان تهيه شود. آماده سازي قبل از عمل، از جمله در دسترس بودن تخصص جراحي و راديولوژي، اجزاي خون براي انتقال خون و تجهيزات مناسب، نتيجه را بهبود مي بخشد. در يك متاآناليز (11 مطالعه، 700 حاملگي)، زنان با تشخيص قبل از زايمان PAS از دست دادن خون كمتر (ميانگين اختلاف 0.9 ليتر) و انتقال سلول هاي قرمز كمتر (اختلاف 1.5 واحد) كمتر از زناني بود كه اين بيماري هنگام زايمان تشخيص داده شد

كانديدها و روش غربالگري خانمهايي كه جفت سرراه يا جفت قدامي پايين و جراحي قبلي رحم دارند بايد ارزيابي دقيق سونوگرافي از طريق شكم و ترانس واژينال براي صفحه رابط بين جفت و ميومتر را تقريباً بين هفته هاي 18 تا 24 بارداري انجام دهند. در اين سن حاملگي، تشخيص قبل از تولد PAS مي تواند با دقت نزديك به 90 درصد انجام شود يا رد شود، اگرچه در مطالعات مبتني بر جمعيت، تشخيص قبل از تولد در يك و نيم تا دو سوم موارد انجام نشده است استفاده مداوم از يك پروتكل غربالگري هدفمند ممكن است مفيد باشد.

تشخيص قبل از زايمان PAS در بيماران مبتلا به جفت سرراه يا جفت پايين بعد از يك يا چند مورد زايمان قبلي به روش سزارين به علاوه مطالعات تصويربرداري حاوي لانه گزيني غيرطبيعي، هنگامي كه مطالعات تصويربرداري لانه گزيني طبيعي جفت را نشان مي دهد، مي توان تشخيص را به طور منطقي كنار گذاشت.

جفت آكرتاپركرتا اينكرتا

بر اساس تجربه ما از مديريت صدها مورد، ما دريافته ايم كه لاكونهاي جفت (كه به صورت فضاهاي تك سلولي درون جفتي به نظر مي رسند) و ايجاد اختلال در رابط بين سروز ديواره مثانه و رحم (خط مثانه) قابل اعتمادترين يافته هاي سونوگرافي تشخيصي هستند. كالرداپلر عروقي كه جريان آشفته (و يا هرج و مرج) جريان لاكونري را نشان مي دهد و / يا مقاومت عروقي را مي توان يافت. اگر مطالعات سونوگرافي غيرقطعي يا مبهم باشد (به عنوان مثال، اگر ناحيه مورد نظر قسمت قدامي رحم تحتاني نباشد، مانند بعد از ميومكتومي، ممكن است تصويربرداري رزونانس مغناطيسي (MRI) انجام شود تا تشخيص داده شود كه آيا اين بر مديريت بيمار اثر دارد؛ با اين حال، سودمندي اطلاعات اضافي به دست آمده توسط MRI نامشخص است.

منبع: www.uptodate.com

ترجمه وگردآوري مطالب : راضيه فرقاني كارشناس مامايي

برخلاف آنچه بسياري معتقدند ، كالج زنان و زايمان آمريكاي توصيه مي كند ورزش متوسط ​​از ماه اول بارداري به مدت 30 دقيقه يا بيشتر در روز در بيشتر روزهاي هفته (نه هر روز) ، مگر اينكه خانم باردار عارضه پزشكي داشته باشد، توصيه مي شود بعد از مشورت با ارائه دهنده مراقبت هاي بهداشتي ، ورزش را در دوران بارداري شروع كنيد ، اما به طور كلي توصيه نمي شود كه يك فعاليت سنگين را امتحان كنيد. پياده روي و شنا در دوران بارداري بي خطر است، در زير به شما مهمترين مزاياي تحرك در دوران بارداري را ميگوييم:

به مادر و جنين كمك كنيد تا وزن مناسبي پيدا كنند.

مشكلات بارداري مانند كمر درد ، عضلات پا ، يبوست ، نفخ شكم و تورم پا را كاهش مي دهد.

 خطر ابتلا به ديابت بارداري را كاهش مي دهد .

سطح انرژي شما را افزايش مي دهد.

 خواب شما بهتر خواهد شد.

 به تسهيل زايمان كمك كنيد.

به بهبودي و بازگشت به وزن طبيعي پس از تولد كمك مي كند .

 احتمال ابتلا به لخته خون را كاهش مي دهد. نشستن طولاني مدت ممكن است احتمال ايجاد لخته خون را افزايش دهد.

ورزش براي زنان باردار با سابقه پزشكي

اگر شما يك مشكل پزشكي مانند آسم ، بيماري قلبي يا ديابت نوع 1 كنترل نشده  يا احتمال زايمان زودرس ، بيماري قلبي يا خونريزي مداوم در سه ماهه دوم يا سوم ، مسموميت حاملگي يا فشار خون بالا ناشي از بارداري داريد، در اين موارد انجام ورزش توصيه نمي شود ، در غير اين صورت ، در اينجا برخي از فعاليت هايي كه مجاز به انجام آنها در دوران بارداري است ، ذكر شده است ، توجه داشته باشيد كه سطح فعاليت خود را قبل از بارداري مقايسه نكنيد اكنون با وضعيت خاصي روبرو هستيد. بارداري مانع حركت يا فعاليتهاي عملي نمي شود ، اما ممكن است محدوديت هايي را براي آن ايجاد كند:

شنا: شنا بهترين انتخاب براي خانم هاي باردار است زيرا روي عضلات بازوها و پاها تأثير مي گذارد و تورم را كاهش مي دهد.

پياده روي: پياده روي به شما كمك مي كند تا بدون آسيب رساندن به زانو يا مچ پا فرم خود را حفظ كنيد و مي توانيد آن را بدون نياز به تجهيزات خاصي غير از كفش مناسب در هر جايي تمرين كنيد.

ايروبيك: ورزش هاي هوازي به تقويت قلب كمك مي كند.

ورزش هاي كششي: در از بين بردن اسپاسم عضلات موثر هستند.

به محض احساس خستگي ، تنگي نفس ، كمردرد ، تورم ، بي حسي ، حالت تهوع يا افزايش ضربان قلب توقف كنيد.

به طور كلي ، قبل از شروع هر برنامه ورزشي ، با متخصص زنان خود مشورت كنيد تا دستورالعمل هاي ورزشي شخصي را بر اساس سابقه پزشكي خود دريافت كنيد.

منبع:نوين ماما 

ساروگيت يا رحم اجاره ­اي

رحم جايگزين يا به اصطلاح رحم اجاره اي ، با استفاده از رحم يك داوطلب براي حمل جنين، يكي از موثرترين راه هاي درمان ناباروري است . در حقيقت پزشكان وقتي رحم زن را براي بارداري كاملاً سالم نمي دانند ، به اجاره رحم متوسل ميشوند. يعني اگر مادر براي مدت نه ماه قادر به حفظ جنين نبود -اگرچه سلول هاي جنسي خوبي دارد- بنابراين شخص سوم براي تكميل روند به دنيا آوردن كودك بايد باشد، از آنجا كه پزشكان با استفاده از روند لقاح مصنوعي و سپس استفاده از رحم جايگزين، جنين را در محيط آزمايشگاه ايجاد مي كنند ، اين گزينه ممكن است جزئي يا كامل باشد:

استفاده كامل از رحم جايگزين: از تخمك زن باردار براي لقاح آزمايشگاهي استفاده نمي شود. به همين دليل ، هيچ ارتباط ژنتيكي بين جنين حاصل شده و شخص ثالث وجود ندارد. در اين روش تخمك و اسپرم از شوهراني گرفته مي شود كه به چند دليل قادر به حمل جنين نيستند. تخمك ها در آزمايشگاه با اسپرم بارور مي شوند و جنين حاصل از آن به رحم مادر جايگزين منتقل مي شود و بدين ترتيب نوزاد تازه متولد شده ويژگي هاي ژنتيكي را از والدين خود دريافت مي كند.

استفاده نسبي از رحم جايگزين: در اين نوع روش ممكن است از تخمك هاي صاحب رحم براي باروري استفاده شود ، بنابراين مادر جايگزين از نظر ژنتيكي با كودك ارتباط دارد.

نحوه انجام IVF با استفاده از رحم جايگزين

در حالت طبيعي اسپرم و تخمك در لوله رحمي (لوله بين تخمدان و رحم) واكسينه مي شوند  و تخمك بارور يا زايگوت ايجاد مي شود. پس از چند روز تخمك بارور شده به رحم رسيده و در رحم كاشته مي شود. بنابراين بارداري آغاز مي شود. اما در لقاح مصنوعي ، واكسن در محيط آزمايشگاهي با استفاده از ميكروسكوپ انجام مي شود تا اسپرم براي بدست آوردن زايگوت در تخمك وارد شود و سپس پزشك آن را در مرحله هفتم يا دهم به رحم منتقل مي كند. عواملي وجود دارد كه بر موفقيت فرآيند لقاح مصنوعي موثر است و آنها عبارتند از:

• سلولهاي جنسي مردانه طبيعي
• سلولهاي جنسي زنانه طبيعي
• رحم سالم

چه كسي نياز به اجاره رحم دارد؟

يك نكته مهم در مورد جايگزيني اين است كه زن و شوهرهايي كه در IVF اول يا دوم دچار سقط جنين ميشوند، لزوماً كانديداهاي مناسب براي رحم جايگزين نيستند. عدم لقاح مصنوعي دلايل زيادي دارد. از طرف ديگر ، مشكلات داخل رحمي هميشه دليلي براي جايگزيني رحم نيستند اما در كساني كه از بيماري هاي خاص طولاني مدت رنج مي برند ، پزشك توصيه مي كند از اين روش استفاده كنند. شايد زنان به دليل داروهاي پيشگيري از بارداري قادر به بارداري نباشند ، با اين وجود ميتوانند از سلولهاي جنسي خود براي تشكيل تخمك سالم استفاده كنند. اما مطمئناً يك بارداري نه ماهه مي تواند براي آنها مشكل ايجاد كند. موارد زير دلايل نياز به استفاده از هيستركتومي است:

• مشكل در رحم
• تاريخ هيستركتومي
• سابقه كورتاژ رحم
• زناني كه از بيماري قلبي رنج مي برند.
• زناني كه از بيماري كليوي رنج مي برند.
• زناني كه از بيماري هاي روماتيسمي رنج مي برند.
• زناني كه از بيماري هاي خاصي رنج مي برند.
•  شرايط براي مادر جايگزين

او بايد كمتر از 35 سال سن داشته باشد و ترجيح داده مي شود كه متاهل باشد و شيرده نباشد.

• سلامت جسمي ، روحي و رواني.
• عدم استفاده از داروهاي خاص.
• مبتلا نشدن به بيماري هايي كه بارداري را براي مادر و جنين خطرناك مي كند.
• بدون سابقه سقط زودرس ، فشار خون بالا ، ديابت بارداري و عوارض جدي در دوران بارداري.
• آقايان به بيماري هايي مانند ايدز ، هپاتيت و سفليس آلوده نيستند.
• معتاد به مواد مخدر نباشد.
• انجام سونوگرافي طبيعي توسط پزشك براي اطمينان از داشتن رحم سالم.

رابطه مادر جايگزين و جنين چگونه است؟

اين جنين شامل تخمك بارور شده با اسپرم است كه داراي كروموزوم هاي دو همسر است و حاوي صفات ارثي است كه نيمي از آنها ماده و نيمي از آنها مرد هستند. هيچ ارتباطي بين مادر جايگزين و جنين وجود ندارد به جز خون از طريق جفت. در واقع ، مادر جايگزين فقط ناقل جنين است. اما مسلماً يك رابطه عاطفي بين مادر و جنين وجود خواهد داشت ، اما هيچ شباهتي مادرزادي بين آنها وجود نخواهد داشت.

چهل سالگي با افزايش خطر نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي مرتبط است. مطالعه روي بيش از 1.4 ميليون زن نشان داد كه هر چه سن يائسگي كمتر باشد، خطر نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي بيشتر است.

زنان مبتلا به يائسگي زودرس بايد بدانند كه ممكن است نسبت به همسالان خود بيشتر به نارسايي قلبي يا فيبريلاسيون دهليزي مبتلا شوند. اين ممكن است انگيزه خوبي براي بهبود عادات سبك زندگي باشد كه با بيماري قلبي مرتبط هستند، مانند ترك سيگار و ورزش كردن.

تاثير يائسگي بر بيماري قلبي

بيماري قلبي عروقي معمولاً تا 10 سال ديرتر در زنان نسبت به مردان رخ مي دهد. تصور مي شود كه زنان پيش از يائسگي از اثر محافظتي استروژن بر سيستم قلبي عروقي بهره مند مي شوند. قطع قاعدگي و متعاقب آن كاهش سطح استروژن ممكن است زنان را در برابر بيماري هاي قلبي عروقي آسيب پذيرتر كند.

يائسگي زودرس 1 درصد از زنان زير 40 سال را تحت تاثير قرار مي دهد. مطالعات قبلي ارتباطي بين يائسگي زودرس (قبل از 40 سالگي) و بيماري قلبي عروقي به طور كلي پيدا كرده اند، اما شواهد براي نارسايي قلبي يا فيبريلاسيون دهليزي به تنهايي محدود است. اين مطالعه ارتباط بين يائسگي زودرس، سن يائسگي و نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي را بررسي كرد. براي ديگر موارد ميتوايند به مقاله ارزيابي ضخامت آندومتر از طريق سونوگرافي ترانس واژينال مراجعه كنيد.

نتايج تحقيق يائسگي زودرس

معاينه بهداشتي NHIS را در سال 2009 انجام دادند. شركت‌كنندگان تا پايان سال 2018 از نظر نارسايي قلبي جديد و فيبريلاسيون دهليزي تحت نظر بودند. اطلاعات در مورد دموگرافيك، رفتارهاي بهداشتي، و عوامل توليد مثل، از جمله سن يائسگي و استفاده از درمان جايگزيني هورمون (HRT) جمع آوري شد. سن يائسگي به چهار دسته تقسيم شد: كمتر از 40 سال، 40 تا 44 سال، 45 تا 49 سال و 50 سال يا بيشتر. يائسگي زودرس به عنوان داشتن آخرين دوره قاعدگي قبل از 40 سالگي تعريف شد.

حدود 28111 شركت كننده (2%) سابقه يائسگي زودرس داشتند. براي اين زنان، ميانگين سني يائسگي 36.7 سال بود. ميانگين سني ثبت‌نام در مطالعه براي زنان با و بدون سابقه يائسگي زودرس به ترتيب 60 و 61.5 سال بود. طي يك پيگيري متوسط ​​9.1 ساله، 42699 نفر (3.0%) دچار نارسايي قلبي شدند و 44834 نفر (3.2%) دچار فيبريلاسيون دهليزي شدند.
محققان ارتباط بين سابقه يائسگي زودرس و نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي را پس از تنظيم سن، سيگار كشيدن، مصرف الكل ، فعاليت بدني، درآمد، شاخص توده بدني، فشار خون بالا ، ديابت نوع 2 ، ديس ليپيدمي، بيماري مزمن كليوي ، عروق كرونر قلب تجزيه و تحليل كردند.

زناني كه يائسگي زودرس را تجربه كردند، 33 درصد بيشتر در معرض خطر نارسايي قلبي و 9 درصد بيشتر در معرض خطر فيبريلاسيون دهليزي قرار داشتند، در مقايسه با كساني كه تجربه نكردند.

نويسندگان گفتند كه عوامل متعددي ممكن است ارتباط بين سن يائسگي، نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي را توضيح دهند، مانند كاهش سطح استروژن و تغيير در توزيع چربي بدن.
شواهد نشان مي دهد كه سابقه باروري بايد به طور معمول علاوه بر عوامل خطر سنتي مانند سيگار كشيدن هنگام ارزيابي احتمال نارسايي قلبي و فيبريلاسيون دهليزي در آينده مورد توجه قرار گيرد.

منبع www.medscape.com

ترجمه : مريم سادات معصوم زاده كارشناس زنان و زايمان

چند روز بعد از پريود مي توانيد باردار شويد؟
اسپرم مي تواند تا 5 روز پس از رابطه جنسي در داخل رحم شما زندگي كند و بارداري تنها زماني رخ مي دهد كه در زمان تخمك گذاري، اسپرم در رحم يا لوله هاي فالوپ وجود داشته باشد.

براي بسياري از افراد، تخمك گذاري در حدود روز 14 سيكل شما اتفاق مي افتد. با اين حال، داشتن رابطه جنسي بدون كاندوم يا روش پيشگيري ديگري در طول دوره قاعدگي يا خارج از پنجره باروري مورد انتظار شما تضميني براي باردار نشدن شما نيست!

آيا مي توانيد در دوران قاعدگي باردار شويد؟

آري ،براي كساني كه سيكل كوتاه‌تري دارند 

ميانگين 28 تا 30 روز است - اگر در طول قاعدگي خود رابطه جنسي داشته باشيد، هنوز احتمال بارداري وجود دارد. به عنوان مثال، اگر در اواخر دوره قاعدگي خود رابطه جنسي داشته باشيد و تخمك گذاري زودرس داشته باشيد، مي توانيد باردار شويد. استفاده از روش هاي پيشگيري از بارداري، كاندوم يا ساير روش هاي پبشگيري معمولاً بهترين راه براي جلوگيري از بارداري است.

براي اطلاعات بيشتر در مورد نحوه زمان بندي رابطه جنسي و ساير روش هاي جلوگيري از بارداري، ادامه مطلب را بخوانيد.

تخمك گذاري و بارداري چگونه انجام مي شود؟
تخمك گذاري زماني اتفاق مي افتد كه تخمدان يك تخمك بالغ آزاد مي كند. تقريباً يك بار در ماه، يك تخمك بالغ مي‌شود و تخمدان آن را در لوله‌ي فالوپ رها مي‌كند. سپس به سمت اسپرم در لوله هاي فالوپ و رحم مي رود.

قبل از رسيدن به ملاقات با تخمك، اسپرم بايد از واژن، از طريق دهانه رحم به داخل حفره رحم و به لوله فالوپ برود تا تخمك را بارور كند.

ممكن است بين 45 دقيقه تا 12 ساعت طول بكشد تا اين اتفاق بيفتد. اسپرم پس از انزال حدود 2 تا 5 روز پس از ورود به واژن طول عمر دارد.

تخمك بين 12 تا 24 ساعت پس از خروج از تخمدان زنده است. اسپرم مي تواند تا 5 روز پس از رابطه جنسي زنده بماند. لانه گزيني، كه پس از لقاح اتفاق مي افتد، معمولاً 6 تا 12 روز پس از تخمك گذاري انجام مي شود.

شما مي توانيد بلافاصله پس از پريود باردار شويد. اگر در اواخر چرخه خود رابطه جنسي داشته باشيد و به پنجره باروري خود نزديك شويد، ممكن است اتفاق بيفتد. از سوي ديگر، احتمال بارداري درست قبل از پريود كم است.

36 تا 48 ساعت بعد از تخمك گذاري، احتمال بارداري كم است. احتمال بارداري در ماه، بعد از تخمك گذاري كاهش مي يابد.

اگر حاملگي اتفاق نيفتد، ديواره رحم مي ريزد و دوره قاعدگي شما شروع مي شود.

رديابي پنجره باروري

رديابي پنجره باروري راهي براي تعيين زمان "بهينه" شما براي باردار شدن است. همچنين در صورتي كه قصد باردار شدن نداريد، مي تواند از بارداري جلوگيري كند. به عنوان روشي براي كنترل بارداري قابل اعتماد، ممكن است چندين ماه طول بكشد تا چرخه ماهانه خود را ثبت كنيد تا پنجره باروري شما مشخص شود.

چگونه پنجره بارور خود را رديابي كنيم

روش زير به شما كمك مي كند پنجره بارور خود را پيدا كنيد.

به مدت 8 تا 12 ماه، روز شروع قاعدگي خود را ثبت كنيد و تعداد كل روزهاي آن چرخه را بشماريد. توجه داشته باشيد كه اولين روز پريود كامل قاعدگي شما روز اول است.

سپس طولاني ترين و كوتاه ترين تعداد روز را از رديابي ماهانه خود يادداشت كنيد.

با كم كردن 18 روز از طول كوتاه ترين چرخه، اولين روز از پنجره باروري خود را پيدا كنيد. به عنوان مثال، اگر كوتاه ترين چرخه شما 27 روز بود، 18 را از 27 كم كنيد و روز 9 را يادداشت كنيد.

با كم كردن 11 از طول طولاني ترين چرخه، آخرين روز پنجره باروري خود را پيدا كنيد. به عنوان مثال، اگر طولاني ترين طول چرخه 30 روز بود، روز 19 آخرين روز پنجره باروري مي باشد.

زمان بين كوتاه ترين و طولاني ترين روز پنجره بارور شماست. در مثال بالا، بين روزهاي 9 و 19 خواهد بود. اگر مي‌خواهيد از بارداري پيشگيري كنيد، مهم است كه در آن روزها از داشتن رابطه جنسي بدون كاندوم يا ساير روش‌هاي بازدارنده خودداري كنيد.

چگونه از پنجره بارور خود به عنوان كنترل بارداري استفاده كنيم؟
تخمك گذاري يك روز در طول پنجره باروري شما اتفاق مي افتد. تخمك آزاد شده براي 12 تا 24 ساعت زنده است. اين بدان معنا نيست كه شما مي توانيد هر روز در اين پنجره باردار شويد. اما اگر مي‌خواهيد از بارداري جلوگيري كنيد، ايده خوبي است كه در طول دوره باروري از رابطه جنسي بدون كاندوم يا روش مانع ديگري خودداري كنيد.

ابزارهايي براي رديابي چرخه شما

براي رديابي چرخه خود، اولين روز از چرخه قاعدگي خود را در تقويم يا در برنامه ريزي روزانه خود علامت بزنيد. اين كار را در چند ماه انجام دهيد. همچنين مي‌توانيد از يك برنامه باروري براي كمك به پيگيري استفاده كنيد.

آيا روش باروري موثر است؟

اگر چرخه هاي بسيار ثابتي داريد، دانستن پنجره باروري مي تواند به جلوگيري از بارداري كمك كند. اما به خاطر داشته باشيد كه روزهاي چرخه شما همچنان مي تواند هر ماه تغيير كند. عواملي مانند استرس، رژيم غذايي يا ورزش سنگين مي‌توانند بر تعداد روزهاي چرخه شما تأثير بگذارند. روز تخمك گذاري نيز مي تواند هر ماه تغيير كند.

رديابي تخمك گذاري معمولاً راه مؤثرتري براي كمك به باردار شدن است. اگر در تلاش براي جلوگيري از بارداري هستيد، با پزشك خود در مورد بهترين روش كنترل بارداري براي خود صحبت كنيد.

ساير روش هاي آگاهي از باروري

رديابي تخمك گذاري يكي ديگر از روش هاي موثر آگاهي از باروري است. روش هاي رايج براي رديابي تخمك گذاري عبارتند از:

رديابي دماي پايه بدن شما
بررسي مخاط دهانه رحم
با استفاده از كيت هاي پيش بيني تخمك گذاري
دماي پايه بدن
دماي شما زماني كه كاملا در حالت استراحت هستيد بعد از تخمك گذاري كمي افزايش مي يابد. براي رديابي دماي پايه بدن خود، به يك دماسنج دماي پايه مخصوص نياز داريد.

با استفاده از دماسنج، زماني كه براي اولين بار صبح از خواب بيدار مي شويد، قبل از بلند شدن از رختخواب، دماي خود را اندازه بگيريد و ثبت كنيد. شما مي توانيد آن را بر روي كاغذ يا روي يك برنامه نمودار كنيد. در طول تخمك گذاري دماي شما كمي افزايش مي يابد، حدود 0.5 درجه فارنهايت (0.3 درجه سانتيگراد).

از آنجايي كه اين روش به شما كمك مي‌كند زمان تخمك‌گذاري را درك كنيد، مي‌تواند با صبر كردن براي داشتن رابطه جنسي بدون كاندوم يا روش پيشگيري ديگر تا چند روز پس از افزايش دما، براي جلوگيري از بارداري بهتر عمل كند.

مخاط دهانه رحم

برخي افراد متوجه افزايش مخاط دهانه رحم نزديك به تخمك گذاري مي شوند. اين به اين دليل است كه سطح استروژن در اين مدت افزايش مي يابد و باعث مي شود دهانه رحم شما مخاط بيشتري توليد كند.

اين مخاط شفاف و كشدار خواهد بود. قوام آن شبيه سفيده تخم مرغ خواهد بود. ممكن است در روزهايي كه متوجه افزايش مخاط دهانه رحم مي شويد، بدن شما بارورتر باشد.

كيت هاي پيش بيني تخمك گذاري

اگر مي خواهيد باردار شويد، ممكن است بخواهيد يك كيت پيش بيني تخمك گذاري بخريد. آنها ادرار شما را براي افزايش هورمون لوتئينه كننده (LH) آزمايش مي كنند.

(LH )هورمون لوتئينه كننده

24 تا 48 ساعت قبل از تخمك گذاري افزايش مي يابد. اگر در تلاش براي جلوگيري از بارداري هستيد، در اين زمان از داشتن رابطه جنسي بدون كاندوم يا روش پيشگيري ديگري اجتناب كنيد. اما از آنجايي كه اسپرم مي تواند تا 5 روز در رحم زنده بماند، ممكن است بخواهيد از رابطه جنسي بدون كاندوم يا روش پيشگيري ديگري براي 5 روز قبل از اين افزايش، اجتناب كنيد، كه پيش بيني آن از قبل دشوارتر است.

ساير اشكال پيشگيري از بارداري

چندين گزينه براي اشكال موثر پيشگيري از بارداري وجود دارد. انتخاب هاي محبوب عبارتند از:

*** هاي ضد بارداري
دستگاه هاي داخل رحمي
تزريق‌هاي ضد بارداري مانند Depo-Provera
اگر دستورالعمل ها را به دقت دنبال كنيد، اين گزينه ها مي توانند بيش از 99 درصد در برابر بارداري موثر باشند.
كاندوم يكي ديگر از روش‌هاي موثر پيشگيري از بارداري است و همچنين از عفونت‌هاي مقاربتي محافظت مي‌كند.
تيك اوي يا بيرون كشيدن / ويدراوال
داشتن رابطه جنسي بدون كاندوم يا يك روش پيشگيري ديگر در طول قاعدگي احتمال بارداري شما را كاهش مي دهد. اما تضميني نيست!

رديابي تخمك گذاري و تعيين پنجره باروري مي تواند شانس باردار شدن شما را در هر ماه كاهش دهد. براي درك اثربخشي تنظيم خانواده طبيعي به تحقيقات بيشتري نياز داريم. اگر مي خواهيد از بارداري جلوگيري كنيد، بهترين گزينه مي تواند اين باشد كه با پزشك خود در مورد يك روش قابل اعتماد از كنترل بارداري صحبت كنيد.

منبع: healthline.com

ترجمه و تدوين: راضيه فرقاني متخصص ناباروري