نوین ماما

مادران پس از قطع شیردهی به کودک ممکن است با مشکل تجمع شیر در پستان روبرو شوند. اگرچه اغلب با گذشت زمان بهبود می یابد ، اما برخی علائم وجود دارد که نیاز به مراجعه به پزشک را برای جلوگیری از عوارض هشدار می دهد.

علت ترشح شیر بعد از قطع شیردهی

این مشکل اغلب به طور خودکار بهبود می یابد ، به ویژه درجات ساده آن. شیری که در پستان جمع میشود، برای مدتی است که پس از قطع شیردهی از مادر به وجود می آید. ، یا با برخی از درمان های خانگی ساده مانند کمپرس بهبود میابد ، اما درجه های شدیدی وجود دارد که همراه با برخی علائم است که مادر را از ضرورت مراجعه به دکتر هشدار می دهد ، یعنی:

• احساس گرما در پستان
• قرمزی و التهاب پستان
• دمای بالای بدن
• احساس درد مداوم در پستان

بزرگ شدن پستان: یکی از مهمترین علائمی است که می توان متوجه آن شد زیرا این نشانه ای از پر بودن شیر است ، اگرچه فرض بر این است که بعد از از شیر گرفتن به تدریج اندازه آن کاهش می یابد ، زیرا با کمبود تجمع شیر ، سیگنالها ارسال میشوند به مغز تا دوباره هورمون شیر ترشح نکند. با جمع شدن شیر در پستان ، میکروب ها تجمع یافته و علائم بالا را ایجاد می کنند و بی توجهی به درمان این علائم عوارض زیادی را ایجاد می کند که یکی آبسه در پستان است ، و تأکید بر ضرورت مراجعه به دکتر در این مورد از داروهایی استفاده کنید که به خشک شدن شیر در پستان کمک می کند و از داروهای خانگی استفاده نکنید زیرا در این مورد فقط یک کاتالیزور است.

علت اصلی ترشحات پستان ، افزایش نسبت هورمون "پرولاکتین" معروف به هورمون شیراست که باید درمان شود.
درمان این هورمون به دو روش انجام می شود:

روش اول: با مصرف ***: بعد از تجزیه و تحلیل میزان افزایش هورمون پرولاکتین، دوز مناسب با توجه به میزان افزایش تعیین می شود.
روش دوم: روشی است که ما برای جلوگیری از تحریک پستان برای ترشح بیشتر شیر و در نتیجه افزایش نسبت هورمون پیشنهاد میدهیم، ما به خانم­ها توصیه می کنیم از تمام حرکاتی که ممکن است پستان را تحریک کند، مانند ماساژ در حین دوش گرفتن یا در طول زندگی زناشوی خود داری کنند. همچنین استفاده از سوتین مناسب توصیه می شود.

ما همچنین توصیه می کنیم که روزانه از کمپرس آب یخ روی پستان استفاده کنید تا زمانی که شیر کاملا خشک شود.
منبع: راضیه فرقانی کارشناس مامایی

در این مقاله ، ما به بررسی یکی از انواع مختلف رحم هایی که باعث ناباروری می شود، با تمرکز خاص بر شرایطی که در کوچکی مادرزادی رحم وجود دارد یعنی هیپوپلازی رحم  می پردازیم

بررسی بالینی  

در بیماران معمولا  دوران بلوغ بدون قاعدگی دیده می شود . ویژگی های ثانویه جنسی  و نیز فعالیت معمولی تخمدان در آنها دیده می شود .  

انواع رحم هایی که باعث ناباروری می شود

1- simple hypoplasis

 شکل رحم عادی است ، ولی کوچک است.

2- Elongated hypoplasis

 : فونوس رحم عادی است ، ولی اندازه عادی یا بیشتر از عادی است .

3- Malformative hypoplasia

 : رحم قوسی شکل و یا T  شکل یا Y  شکل است . 

تصویربرداری  

سونوگرافی و ام آر ای بهترین روش تصویربرداری برای تشخیص هایپوپلازی رحم است .  

در اولتراسوند ، هایپوپلازی رحم معمولا تشخیص می دهند اگر فاصله بین کورونای رحم یا اینترکرال کمتر از 2 سانتی متر یا اگر فاصله از سوراخ داخلی دهانه رحم تا فوندوس رحم کمتر از 3 تا 5 سانتی متر باشد . 

ویژگی سونوگرافی  

تنگی واژن یا آپلازی ( واژن ممکن است کوچک یا وجود نداشته باشد )  

استنوز سرویکس ( سرویکس کوچک و باریک )  

رحم کوچک با لوله فالوپی که به خوبی رشد نکرده است ( بعضی مواقع تشخیص قطعی با تصویربرداری اولتراسوند ممکن نمی باشد ) 

رحم کوچک بدون ناحیه آناتومی عادی  

در بسیاری از موارد ، نبود رحم ( آپلازی رحم )  

باندهای انقباضی ( ضخامت موضعی در ناحیه جانکشنال ) ممکن است در رحم دیده شود  T  شکلی بودن  رحم ممکن است همزمان  دیده شودT ( مشاهده بهتر با  ام آر آی ) 

ضخامت اندومتریال ، ناحیه حفره اندومتریال ، و اندازه حفره اندومتریال به  طور قابل توجهی کاهش می یابد .  

کاهش قابل توجه طول سرویکال  

کاهش جریان خون رحمی در داپلر رنگی از رحم قابل مشاهده است . 

سندرم مایر روکیتانسکی کوستر-هاسر ( آژنزی واژن با نبود قسمتی یا  کامل رحم ) که از علائم معمول هایپوپلازی/ آپلازی رحم  

در سایرین عدم وجود واژن و دارای رحم کوچک ابتدایی دیده می شود که به دلیل نقص در تکامل مجرای  سینو واژینال  در دوران جنینی میباشد.

• منبع: contemporaryobgyn.net
• ترجمه: راضیه فرقانی پزشک تشخیص انواع بیماری های ناباروری

(Placenta accreta spectrum) که pas اصطلاح عمومی است که برای توصیف تهاجم غیر طبیعی تروفوبلاست به میومتر ازطریق دیواره رحم استفاده می شود. از نظر بالینی مهم است زیرا جفت در حین زایمان خود به خود جدا نمی شود و تلاش برای برداشتن دستی منجر به خونریزی می شود که می تواند تهدید کننده زندگی باشد و معمولاً جراحی رحم را ضروری می کند. تصور می شود که پاتوژنز بیشتر موارد کاشت جفت در ناحیه ای از دسیدوالیزاسیون معیوب ناشی از آسیب قبلی به رابط آندومتر - میومتر است. مهمترین عامل خطر برا ی آن جفت سرراه پس از زایمان سزارین است.

دراین تاپیک در مورد ویژگی های بالینی و تشخیص PAS بحث خواهد کرد. مدیریت بیماران مبتلا به PAS به طور جداگانه بررسی می شود.

تعاریف مربوط به جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا
PAS: (قبلاً جفت چسبندگی غیرطبیعی جفت نامیده می شد) اصطلاحی گسترده است که شامل موارد زیر است:

 ●Placenta accreta

- پرزهای جفتی به میومتر (بیشتراز دسیدوا) متصل می شود.

 ●Placenta increta

- پرزهای اینکرتا جفت به میومتر رحم وارد میشود

 ●جفت پرکرتا پرزهای جفتی دست اندازی از طریق میومتر به سروز رحم یا اندامهای مجاور نفوذ می کنند.

شیوع در جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا

در یک بررسی سیستماتیک سال 2019 که شامل 7001 مورد PAS در بین تقریباً 5.8 میلیون تولد بود، شیوع کلی جمع شده 0.17 درصد بود (دامنه 0.01 تا 1.1 درصد) این به طور قابل توجهی بالاتر از 0.003 درصد شیوع در ایالات متحده در دهه 1950 است افزایش قابل توجه PAS، که از دهه 1980 و 1990 آغاز شد و در سراسر جهان مشاهده شده است، به افزایش شیوع زایمان سزارین در دهه های اخیر نسبت داده می شود

جفت آکرتا بسیار شیوع بیشتری نسبت به جفت و پرکرتا دارد. در مطالعه سیستماتیک، انواع و فراوانی های جفت غیر طبیعی عبارتنداز:

 جفت آکرتا 63 درصد
 جفت اینکرتا15 درصد
 جفت پرکرتا  22 درصد

پاتوژنز در جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا

پاتوژنز PAS با قطعیت شناخته نشده است. رایج ترین نظریه این است که دسیدوالیزاسیون معیوب (دسیدوانازک، ضعیف شکل گرفته، جزئی، فقدان یا ناکارآمد) در ناحیه ای از زخم ناشی از جراحی قبلی رحم که شامل رابط آندومتر میومتر است، باعث می شود که دست اندازی پرزهای جفت مستقیماً به آن متصل شوند یا به میومتر وارد شود. این نظریه با مشاهده اینکه 80 درصد بیماران مبتلا به PAS سابقه زایمان قبلی سزارین، کورتاژ و یا میومکتومی را دارند پشتیبانی می شود. نظریه های دیگر، که ممکن است نسبتاً مواردی را در بر داشته باشد، PAS را به تهاجم بیش از حد تروفوبلاستیک خارج عروقی یا بازسازی معیوب عروق مادر در ناحیه ای از زخم نسبت می دهند.

در موارد نادر، آسیب شناسی رحم، مانند رحم دو شاخه، آدنومیوز یا فیبروئیدهای زیر مخاطی، ممکن است با نقص آندومتر میکروسکوپی همراه باشد که با عملکردهای طبیعی آندومتر رحم تداخل داشته و در نتیجه امکان اتصال غیر طبیعی جفت را فراهم می کند . این ممکن است وقوع نادر PAS را در زنان نخست زا بدون سابقه جراحی رحم توضیح دهد.

عواملی که میزان تهاجم پاتولوژیک را تنظیم می کنند (به عنوان مثال، اکرتا در مقابل پرکرتا) به خوبی مشخص نشده اند

جفت ممکن است دارای پرزهای چسبنده و مهاجم باشد و عمق حمله با پیشرفت حاملگی تکامل یابد با این حال، موارد تأیید شده از جفت پرکرتا از اوایل هفته 16 بارداری وجود دارد، حداقل در بعضی موارد، در هنگام کاشت در مورد اینکه آیا جفت اکرتا، #اینکرتا یا پرکرتا گسترش می یابدمشخص می شود و افزایش عمق تهاجم به افزایش مدت زمان حاملگی ارتباط ندارد.

در بعضی موارد، ممکن است وقوع چسبندگی جفت پرکرتا به دلیل از بین بردن جزئی یا کامل اسکار رحم باشد، که دسترسی مستقیم تروفوبلاست خارج پرز جفت را به عمق میومتر، سروز و فراتر از آن امکان پذیر می کند. در حقیقت، داده های در حال ظهور از مفهوم PAS به طور کامل ناشی از نقص در دسیدوا و یا رحم پشتیبانی می کنند . نقایص بزرگ و عمیق میومتریال غالباً با عدم وجود اپتلیزاسیون مجدد طبیعی اسکار همراه است.

ویژگی های بالینی در جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا

عوامل خطر - مهمترین عامل خطر برای ایجاد PAS جفت سرراه پس از زایمان سزارین قبلی است. در یک مطالعه آینده نگر شامل 723 زن مبتلا به جفت سرراه تحت زایمان سزارین، فراوانی PAS با افزایش تعداد زایمان های سزارین به شرح زیر افزایش می یابد :
 اولین زایمان با سزارین (اولیه)، 3 درصد
 زایمان سزارین دوم، 11 درصد
 سومین زایمان سزارین، 40 درصد
 چهارمین تولد سزارین، 61 درصد
 پنجم یا بیشتر زایمان سزارین، 67 درصد
در غیاب جفت سرراهی، فراوانی PAS در زنانی که تحت عمل سزارین قرار می گیرند بسیار کمتر بود :

 اولین زایمان با سزارین (اولیه)، 0.03 درصد
 دومین زایمان سزارین دوم، 0.2 درصد
 سومین زایمان با سزارین، 0.1 درصد
 زایمان سزارین چهارم یا پنجم، 0.8 درصد
 تولد ششم یا بیشتر از سزارین، 4.7 درصد

سایر عوامل خطر شامل سابقه جراحی رحم (به عنوان مثال، میومکتومی درون حفره رحم، برداشت هیستروسکوپیک چسبندگی داخل رحمی، برداشتن کرونوال حاملگی خارج رحمی، اتساع و کورتاژ، آندومتر ابلیشن)، بارداری اسکار سزارین، سن مادر بیشتر از 35 سال، مولتی پاریته، سابقه تابش لگن، برداشتن جفت به روش دستی، آندومتریت بعد از زایمان، و ناباروری / یا روش های ناباروری ناباروری (به عنوان مثال، به ویژه انتقال جنین های منجمد) فیبرهای میومتریال صفحه پایه (BPMF) در جفت خارج شده ممکن است توسط آسیب شناس گزارش شود و به نظر می رسد یک عامل خطر برای باقی ماندن جفت یا PAS در شاخص و حاملگی های بعدی باشد، به ویژه هنگامی که BPMF برجسته باشد.

در نظر گرفتن سایر عوامل خطر غیر از سزارین قبلی در زنان در اولین بارداری مداوم اهمیت ویژه ای دارد. در یک مطالعه گذشته نگر محدود به زنان نخست زا با جفت تهاجمی، خطر نسبی جفت تهاجمی برای کسانی که سابقه یک و دو پروسیجر قبلی زنان (از جمله کورتاژ مکش برای ختم بارداری) به ترتیب RR 1.5 (95٪ CI 1.1-1/9) و RR 2.7 (95٪ CI 1.7-4.4)بود

وجه به این نکته مهم است که به نظر می رسد در تجزیه و تحلیل چند متغیره، جفت سرراهی یک عامل خطر مستقل برای PAS باشد (نسبت شانسOR54، 95٪ CI 18-16)، در حالی که جراحی قبلی رحم اینگونه نبود (OR1.5، 95٪ CI 0.4-5.1) جالب توجه است که نسبت جنسیتی مرتبط با PAS در نوزادان دختر بیشتر است، که برعکس نسبت جنسی طبیعی در جمعیت عمومی است که نوزادان پسر بالاتراست.

تظاهرات بالینی در جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا
در حالت ایده آل، PAS به دلیل یافته های انجام شده در معاینه سونوگرافی زنان و زایمان در حالی که بیمار بدون علامت است، مشکوک می شود. این بیماری اغلب در طی غربالگری سونوگرافی قبل از تولد در زنان مبتلا به جفت سرراه یا جفت قدامی پایین و جراحی قبلی رحم تشخیص داده می شود. در زنانی که فاکتورهای خطر کمتری برای چسبندگی غیرطبیعی جفت دارند، ممکن است در حین معاینه معمول سونوگرافی یک یافته اتفاقی باشد و گاهی اوقات، تشخیص تا زمان زایمان جفت انجام نمی شود

اولین تظاهرات بالینی PAS معمولاً خونریزی گسترده و تهدید کننده زندگی است که در زمان تلاش برای جداسازی دستی جفت در برابر یک باقی ماندن ساده جفت رخ می دهد، که بخشی یا تمام جفت به طور محکم به حفره رحم متصل است و هیچ صفحه جدایی نمی تواند ایجاد شود. با این حال، ممکن است به عنوان خونریزی قبل از زایمان در شرایط جفت سرراهی ظاهر شود.

یافته های آزمایشگاهی احتمالی

افزایش آلفا فتوپروتئین سرم مادرانه (MSAFP)چندین گزارش های سریال و موردی، ارتباطی بین PAS و افزایش غیرقابل توضیح در غلظت سه ماهه دوم (MSAFP > 2 یا 2.5 میانگین متوسط) گزارش کرده اند اگرچه سطح MSAFP بالا از تشخیص کاشت غیر طبیعی جفت مبتنی بر سونوگرافی پشتیبانی می کند، اما این یک یافته ای غیرطبیعی و به تنهایی برای تشخیص مفید نیست. علاوه بر این، یک MSAFP طبیعی تشخیص را مستثنی نمی کند.

سایر آنالیت های جفت (به عنوان مثال، پروتئین پلاسمای A مرتبط با بارداری، گنادوتروپین جفتی بتا انسانی) نیز با PAS مرتبط بوده و به دلیل ارزش پیش بینی مثبت بسیار پایین واز نظر بالینی نیز مفید نیستند. نشانگرهای پروتئومیک در خون مادران نویدبخش تشخیص PAS است با این حال، آزمایش قبل از اینکه برای استفاده بالینی توصیه شود، نیاز به اعتبارسنجی وتاییدیه گسترده دارد.

هماچوری جفت پرکرتا با حمله مثانه می تواند باعث هماچوری در دوران بارداری شود. یک مقاله مروری شامل 54 مورد تهاجم جفت پرکرتا به مثانه گزارش کرد که 17 مورد (31 درصد) با هماچوری مرتبط هستند. سیستوسکوپی در 12 بیمار انجام شد اما برای تشخیص قبل از عمل مفید نبود. این ممکن است به دلیل تهاجم میکروسکوپی به مثانه باشد که در سیستوسکوپی قابل مشاهده نیست اما می تواند منجر به هماچوری شود.

جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا

هنگامی که پس از زایمان اقدام به برداشتن جفت می شود، فقدان صفحه شکاف طبیعی بین صفحه پایه جفت و دیواره رحم منجر به خونریزی عمده می شود. خونریزی به خصوص با جفت تهاجمی بیشتر به دلیل افزایش عروق بیشتر در بستر جفت (نئواسکولاریزاسیون موضعی و گشاد شدن عروق) شدید است عوارض احتمالی خونریزی گسترده شامل انعقاد داخل عروقی منتشر، سندرم دیسترس تنفسی بزرگسالان، نارسایی کلیه، جراحی بدون برنامه و مرگ و همچنین عوارض بالقوه ناشی از انتقال خون است.

هیسترکتومی در هنگام زایمان ترانسفوزیون - PAS یک نشانه عمومی برای هیسترکتومی peripartum است، به منظور جلوگیری یا کنترل خونریزی پس از زایمان. در یک بازبینی سیستماتیک شامل 7001 مورد PAS، عمل جراحی برداشتن رحم در قسمت زایمان در 52.2 درصد (95٪ CI 38.3-66.4) انجام شد و انتقال خون در 46.9 درصد (95 درصد CI 34.0-59.9) لازم بود نکته قابل توجه، PAS در موارد بدون جراحی رحم از نظر بافت شناسی تأیید نشد. نتایج ممکن است در بین جمعیت ها متفاوت باشد و ممکن است برای موارد تایید شده بافت شناسی نادرست باشد.

افزایش عارضه مادر با جفت تهاجمی بیشترعارضه ترکیبی مادر به خصوص با جفت پرکرتا زیاد است (86 در مقابل 27 درصد با آکرتا ). قبل از زایمان، پرگرتا ممکن است یکپارچگی اسکار هیستروتومی قبلی را به خطر بیندازد، و مستعد پارگی رحم است. زایمان و هیسترکتومی اغلب پیچیده است زیرا     ساختارهای آناتومیک خارج رحمی، از جمله رگ های خونی در لگن، ممکن است توسط جفت مورد حمله قرار گیرند. اگر قبل از زایمان بیش از پرکرتا به اکرتا مشکوک باشید، آماده سازی قبل از عمل برای زایمان ممکن است ناکافی باشد. با این حال، با وجود برنامه ریزی چند رشته ای، مدیریت در یک مرکز ارجاع، و سوظن قبل از زایمان به پرکرتا، موربیدیته شدید مادر می تواند رخ دهد.

مروری بر 109 مورد از جفت پرکرتا، انواع و دفعات عوارض زیر را گزارش کرد:

انتقال بیش از 10 واحد (44 مورد)، عفونت (31 مورد)، مرگ مادر (8 مورد)، بستن مجرای ادرار یا تشکیل فیستول (هر کدام 5 مورد)، و پارگی خود به خودی رحم (3 مورد). این موارد از پرسشنامه ای که برای اعضای انجمن پزشکان مادر و جنین و مطالعه گذشته نگر در یک موسسه صادر شده است. بنابراین، میزان عوارض ممکن است بیشتر از مواردی باشد که از یک سری نتایج احتمالی مشاهده می شود.

عوارض نوزادی به نظر می رسد زایمان زودرس و کوچک بودن نوزادان نسبت به سن بارداری در بارداری های پیچیده با PAS بیشتر باشد.

نتیجه نوزادان به شدت مربوط به سن حاملگی هنگام زایمان است اما به نظر نمی رسد به طور قابل توجهی تحت تاثیر عمق حمله جفت قرار گیرد (اکرتا در مقابل پرکرتا).

مرگ و میر  مرگ مادر و زایمان غیر عادی است

در موارد موردی از مراکز مراقبت عالی که چند تخصصی در آنها معمولاً موجود است. با این حال، این گزارشات مستعد سوگیری وبایاس هستند.

بافت شناسی جفت پس از زایمان  یافته های هیستولوژیک پس از زایمان نشان می دهد که پرزهای جفت مستقیماً بر روی میومتر قرار گرفته یا به داخل یا از طریق آن تهاجم می کنند، بدون اینکه یک صفحه دسیدوایی وجود داشته باشد. جفت بصورت آکرتا (تصویر 1)، اینکرتا (تصویر 2) یا پرکرتا مشخص می شود که این امر بستگی به بیشترین عمق تهاجم میومتر (سطحی، عمیق یا نفوذ به کل جدار رحم) دارد، به عنوان درجه چسبندگی یا تهاجم پرز همیشه یکنواخت نیست . با تشخیص این یافته ها در ترمیم های رحم یا در قطعات میومتریوم چسبیده به جفت در کورتاژ، تشخیص اکرتا ممکن است در صورت عدم برداشتن رحم تأیید شود.

یک گروه پروتکلی برای بررسی پاتولوژیک ناهمگن و میکروسکوپی موارد مشکوک به PAS تهیه کرده است، از جمله ارتباط با یافته های بالینی و رادیولوژیک معاینه استاندارد و دقیق می تواند برای بحث بعد از زایمان با بیماران و تحقیقات مفید باشد.

غربالگری و تشخیص جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا قبل از تولد

غربالگری و تشخیص قبل از زایمان از اهمیت زیادی برخوردار است تا بیمار و خانواده اش در مورد مشکوک به ناهنجاری جفت مشورت داده و سایت و برنامه مناسبی برای زایمان تهیه شود. آماده سازی قبل از عمل، از جمله در دسترس بودن تخصص جراحی و رادیولوژی، اجزای خون برای انتقال خون و تجهیزات مناسب، نتیجه را بهبود می بخشد. در یک متاآنالیز (11 مطالعه، 700 حاملگی)، زنان با تشخیص قبل از زایمان PAS از دست دادن خون کمتر (میانگین اختلاف 0.9 لیتر) و انتقال سلول های قرمز کمتر (اختلاف 1.5 واحد) کمتر از زنانی بود که این بیماری هنگام زایمان تشخیص داده شد

کاندیدها و روش غربالگری خانمهایی که جفت سرراه یا جفت قدامی پایین و جراحی قبلی رحم دارند باید ارزیابی دقیق سونوگرافی از طریق شکم و ترانس واژینال برای صفحه رابط بین جفت و میومتر را تقریباً بین هفته های 18 تا 24 بارداری انجام دهند. در این سن حاملگی، تشخیص قبل از تولد PAS می تواند با دقت نزدیک به 90 درصد انجام شود یا رد شود، اگرچه در مطالعات مبتنی بر جمعیت، تشخیص قبل از تولد در یک و نیم تا دو سوم موارد انجام نشده است استفاده مداوم از یک پروتکل غربالگری هدفمند ممکن است مفید باشد.

تشخیص قبل از زایمان PAS در بیماران مبتلا به جفت سرراه یا جفت پایین بعد از یک یا چند مورد زایمان قبلی به روش سزارین به علاوه مطالعات تصویربرداری حاوی لانه گزینی غیرطبیعی، هنگامی که مطالعات تصویربرداری لانه گزینی طبیعی جفت را نشان می دهد، می توان تشخیص را به طور منطقی کنار گذاشت.

جفت آکرتاپرکرتا اینکرتا

بر اساس تجربه ما از مدیریت صدها مورد، ما دریافته ایم که لاکونهای جفت (که به صورت فضاهای تک سلولی درون جفتی به نظر می رسند) و ایجاد اختلال در رابط بین سروز دیواره مثانه و رحم (خط مثانه) قابل اعتمادترین یافته های سونوگرافی تشخیصی هستند. کالرداپلر عروقی که جریان آشفته (و یا هرج و مرج) جریان لاکونری را نشان می دهد و / یا مقاومت عروقی را می توان یافت. اگر مطالعات سونوگرافی غیرقطعی یا مبهم باشد (به عنوان مثال، اگر ناحیه مورد نظر قسمت قدامی رحم تحتانی نباشد، مانند بعد از میومکتومی، ممکن است تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) انجام شود تا تشخیص داده شود که آیا این بر مدیریت بیمار اثر دارد؛ با این حال، سودمندی اطلاعات اضافی به دست آمده توسط MRI نامشخص است.

منبع: www.uptodate.com

ترجمه وگردآوری مطالب : راضیه فرقانی کارشناس مامایی

برخلاف آنچه بسیاری معتقدند ، کالج زنان و زایمان آمریکای توصیه می کند ورزش متوسط ​​از ماه اول بارداری به مدت 30 دقیقه یا بیشتر در روز در بیشتر روزهای هفته (نه هر روز) ، مگر اینکه خانم باردار عارضه پزشکی داشته باشد، توصیه می شود بعد از مشورت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ، ورزش را در دوران بارداری شروع کنید ، اما به طور کلی توصیه نمی شود که یک فعالیت سنگین را امتحان کنید. پیاده روی و شنا در دوران بارداری بی خطر است، در زیر به شما مهمترین مزایای تحرک در دوران بارداری را میگوییم:

به مادر و جنین کمک کنید تا وزن مناسبی پیدا کنند.

مشکلات بارداری مانند کمر درد ، عضلات پا ، یبوست ، نفخ شکم و تورم پا را کاهش می دهد.

 خطر ابتلا به دیابت بارداری را کاهش می دهد .

سطح انرژی شما را افزایش می دهد.

 خواب شما بهتر خواهد شد.

 به تسهیل زایمان کمک کنید.

به بهبودی و بازگشت به وزن طبیعی پس از تولد کمک می کند .

 احتمال ابتلا به لخته خون را کاهش می دهد. نشستن طولانی مدت ممکن است احتمال ایجاد لخته خون را افزایش دهد.

ورزش برای زنان باردار با سابقه پزشکی

اگر شما یک مشکل پزشکی مانند آسم ، بیماری قلبی یا دیابت نوع 1 کنترل نشده  یا احتمال زایمان زودرس ، بیماری قلبی یا خونریزی مداوم در سه ماهه دوم یا سوم ، مسمومیت حاملگی یا فشار خون بالا ناشی از بارداری دارید، در این موارد انجام ورزش توصیه نمی شود ، در غیر این صورت ، در اینجا برخی از فعالیت هایی که مجاز به انجام آنها در دوران بارداری است ، ذکر شده است ، توجه داشته باشید که سطح فعالیت خود را قبل از بارداری مقایسه نکنید اکنون با وضعیت خاصی روبرو هستید. بارداری مانع حرکت یا فعالیتهای عملی نمی شود ، اما ممکن است محدودیت هایی را برای آن ایجاد کند:

شنا: شنا بهترین انتخاب برای خانم های باردار است زیرا روی عضلات بازوها و پاها تأثیر می گذارد و تورم را کاهش می دهد.

پیاده روی: پیاده روی به شما کمک می کند تا بدون آسیب رساندن به زانو یا مچ پا فرم خود را حفظ کنید و می توانید آن را بدون نیاز به تجهیزات خاصی غیر از کفش مناسب در هر جایی تمرین کنید.

ایروبیک: ورزش های هوازی به تقویت قلب کمک می کند.

ورزش های کششی: در از بین بردن اسپاسم عضلات موثر هستند.

به محض احساس خستگی ، تنگی نفس ، کمردرد ، تورم ، بی حسی ، حالت تهوع یا افزایش ضربان قلب توقف کنید.

به طور کلی ، قبل از شروع هر برنامه ورزشی ، با متخصص زنان خود مشورت کنید تا دستورالعمل های ورزشی شخصی را بر اساس سابقه پزشکی خود دریافت کنید.

منبع:نوین ماما 

ساروگیت یا رحم اجاره ­ای

رحم جایگزین یا به اصطلاح رحم اجاره ای ، با استفاده از رحم یک داوطلب برای حمل جنین، یکی از موثرترین راه های درمان ناباروری است . در حقیقت پزشکان وقتی رحم زن را برای بارداری کاملاً سالم نمی دانند ، به اجاره رحم متوسل میشوند. یعنی اگر مادر برای مدت نه ماه قادر به حفظ جنین نبود -اگرچه سلول های جنسی خوبی دارد- بنابراین شخص سوم برای تکمیل روند به دنیا آوردن کودک باید باشد، از آنجا که پزشکان با استفاده از روند لقاح مصنوعی و سپس استفاده از رحم جایگزین، جنین را در محیط آزمایشگاه ایجاد می کنند ، این گزینه ممکن است جزئی یا کامل باشد:

استفاده کامل از رحم جایگزین: از تخمک زن باردار برای لقاح آزمایشگاهی استفاده نمی شود. به همین دلیل ، هیچ ارتباط ژنتیکی بین جنین حاصل شده و شخص ثالث وجود ندارد. در این روش تخمک و اسپرم از شوهرانی گرفته می شود که به چند دلیل قادر به حمل جنین نیستند. تخمک ها در آزمایشگاه با اسپرم بارور می شوند و جنین حاصل از آن به رحم مادر جایگزین منتقل می شود و بدین ترتیب نوزاد تازه متولد شده ویژگی های ژنتیکی را از والدین خود دریافت می کند.

استفاده نسبی از رحم جایگزین: در این نوع روش ممکن است از تخمک های صاحب رحم برای باروری استفاده شود ، بنابراین مادر جایگزین از نظر ژنتیکی با کودک ارتباط دارد.

نحوه انجام IVF با استفاده از رحم جایگزین

در حالت طبیعی اسپرم و تخمک در لوله رحمی (لوله بین تخمدان و رحم) واکسینه می شوند  و تخمک بارور یا زایگوت ایجاد می شود. پس از چند روز تخمک بارور شده به رحم رسیده و در رحم کاشته می شود. بنابراین بارداری آغاز می شود. اما در لقاح مصنوعی ، واکسن در محیط آزمایشگاهی با استفاده از میکروسکوپ انجام می شود تا اسپرم برای بدست آوردن زایگوت در تخمک وارد شود و سپس پزشک آن را در مرحله هفتم یا دهم به رحم منتقل می کند. عواملی وجود دارد که بر موفقیت فرآیند لقاح مصنوعی موثر است و آنها عبارتند از:

• سلولهای جنسی مردانه طبیعی
• سلولهای جنسی زنانه طبیعی
• رحم سالم

چه کسی نیاز به اجاره رحم دارد؟

یک نکته مهم در مورد جایگزینی این است که زن و شوهرهایی که در IVF اول یا دوم دچار سقط جنین میشوند، لزوماً کاندیداهای مناسب برای رحم جایگزین نیستند. عدم لقاح مصنوعی دلایل زیادی دارد. از طرف دیگر ، مشکلات داخل رحمی همیشه دلیلی برای جایگزینی رحم نیستند اما در کسانی که از بیماری های خاص طولانی مدت رنج می برند ، پزشک توصیه می کند از این روش استفاده کنند. شاید زنان به دلیل داروهای پیشگیری از بارداری قادر به بارداری نباشند ، با این وجود میتوانند از سلولهای جنسی خود برای تشکیل تخمک سالم استفاده کنند. اما مطمئناً یک بارداری نه ماهه می تواند برای آنها مشکل ایجاد کند. موارد زیر دلایل نیاز به استفاده از هیسترکتومی است:

• مشکل در رحم
• تاریخ هیسترکتومی
• سابقه کورتاژ رحم
• زنانی که از بیماری قلبی رنج می برند.
• زنانی که از بیماری کلیوی رنج می برند.
• زنانی که از بیماری های روماتیسمی رنج می برند.
• زنانی که از بیماری های خاصی رنج می برند.
•  شرایط برای مادر جایگزین

او باید کمتر از 35 سال سن داشته باشد و ترجیح داده می شود که متاهل باشد و شیرده نباشد.

• سلامت جسمی ، روحی و روانی.
• عدم استفاده از داروهای خاص.
• مبتلا نشدن به بیماری هایی که بارداری را برای مادر و جنین خطرناک می کند.
• بدون سابقه سقط زودرس ، فشار خون بالا ، دیابت بارداری و عوارض جدی در دوران بارداری.
• آقایان به بیماری هایی مانند ایدز ، هپاتیت و سفلیس آلوده نیستند.
• معتاد به مواد مخدر نباشد.
• انجام سونوگرافی طبیعی توسط پزشک برای اطمینان از داشتن رحم سالم.

رابطه مادر جایگزین و جنین چگونه است؟

این جنین شامل تخمک بارور شده با اسپرم است که دارای کروموزوم های دو همسر است و حاوی صفات ارثی است که نیمی از آنها ماده و نیمی از آنها مرد هستند. هیچ ارتباطی بین مادر جایگزین و جنین وجود ندارد به جز خون از طریق جفت. در واقع ، مادر جایگزین فقط ناقل جنین است. اما مسلماً یک رابطه عاطفی بین مادر و جنین وجود خواهد داشت ، اما هیچ شباهتی مادرزادی بین آنها وجود نخواهد داشت.

چهل سالگی با افزایش خطر نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط است. مطالعه روی بیش از 1.4 میلیون زن نشان داد که هر چه سن یائسگی کمتر باشد، خطر نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی بیشتر است.

زنان مبتلا به یائسگی زودرس باید بدانند که ممکن است نسبت به همسالان خود بیشتر به نارسایی قلبی یا فیبریلاسیون دهلیزی مبتلا شوند. این ممکن است انگیزه خوبی برای بهبود عادات سبک زندگی باشد که با بیماری قلبی مرتبط هستند، مانند ترک سیگار و ورزش کردن.

تاثیر یائسگی بر بیماری قلبی

بیماری قلبی عروقی معمولاً تا 10 سال دیرتر در زنان نسبت به مردان رخ می دهد. تصور می شود که زنان پیش از یائسگی از اثر محافظتی استروژن بر سیستم قلبی عروقی بهره مند می شوند. قطع قاعدگی و متعاقب آن کاهش سطح استروژن ممکن است زنان را در برابر بیماری های قلبی عروقی آسیب پذیرتر کند.

یائسگی زودرس 1 درصد از زنان زیر 40 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعات قبلی ارتباطی بین یائسگی زودرس (قبل از 40 سالگی) و بیماری قلبی عروقی به طور کلی پیدا کرده اند، اما شواهد برای نارسایی قلبی یا فیبریلاسیون دهلیزی به تنهایی محدود است. این مطالعه ارتباط بین یائسگی زودرس، سن یائسگی و نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی را بررسی کرد. برای دیگر موارد میتوایند به مقاله ارزیابی ضخامت آندومتر از طریق سونوگرافی ترانس واژینال مراجعه کنید.

نتایج تحقیق یائسگی زودرس

معاینه بهداشتی NHIS را در سال 2009 انجام دادند. شرکت‌کنندگان تا پایان سال 2018 از نظر نارسایی قلبی جدید و فیبریلاسیون دهلیزی تحت نظر بودند. اطلاعات در مورد دموگرافیک، رفتارهای بهداشتی، و عوامل تولید مثل، از جمله سن یائسگی و استفاده از درمان جایگزینی هورمون (HRT) جمع آوری شد. سن یائسگی به چهار دسته تقسیم شد: کمتر از 40 سال، 40 تا 44 سال، 45 تا 49 سال و 50 سال یا بیشتر. یائسگی زودرس به عنوان داشتن آخرین دوره قاعدگی قبل از 40 سالگی تعریف شد.

حدود 28111 شرکت کننده (2%) سابقه یائسگی زودرس داشتند. برای این زنان، میانگین سنی یائسگی 36.7 سال بود. میانگین سنی ثبت‌نام در مطالعه برای زنان با و بدون سابقه یائسگی زودرس به ترتیب 60 و 61.5 سال بود. طی یک پیگیری متوسط ​​9.1 ساله، 42699 نفر (3.0%) دچار نارسایی قلبی شدند و 44834 نفر (3.2%) دچار فیبریلاسیون دهلیزی شدند.
محققان ارتباط بین سابقه یائسگی زودرس و نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی را پس از تنظیم سن، سیگار کشیدن، مصرف الکل ، فعالیت بدنی، درآمد، شاخص توده بدنی، فشار خون بالا ، دیابت نوع 2 ، دیس لیپیدمی، بیماری مزمن کلیوی ، عروق کرونر قلب تجزیه و تحلیل کردند.

زنانی که یائسگی زودرس را تجربه کردند، 33 درصد بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی و 9 درصد بیشتر در معرض خطر فیبریلاسیون دهلیزی قرار داشتند، در مقایسه با کسانی که تجربه نکردند.

نویسندگان گفتند که عوامل متعددی ممکن است ارتباط بین سن یائسگی، نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی را توضیح دهند، مانند کاهش سطح استروژن و تغییر در توزیع چربی بدن.
شواهد نشان می دهد که سابقه باروری باید به طور معمول علاوه بر عوامل خطر سنتی مانند سیگار کشیدن هنگام ارزیابی احتمال نارسایی قلبی و فیبریلاسیون دهلیزی در آینده مورد توجه قرار گیرد.

منبع www.medscape.com

ترجمه : مریم سادات معصوم زاده کارشناس زنان و زایمان

چند روز بعد از پریود می توانید باردار شوید؟
اسپرم می تواند تا 5 روز پس از رابطه جنسی در داخل رحم شما زندگی کند و بارداری تنها زمانی رخ می دهد که در زمان تخمک گذاری، اسپرم در رحم یا لوله های فالوپ وجود داشته باشد.

برای بسیاری از افراد، تخمک گذاری در حدود روز 14 سیکل شما اتفاق می افتد. با این حال، داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا روش پیشگیری دیگری در طول دوره قاعدگی یا خارج از پنجره باروری مورد انتظار شما تضمینی برای باردار نشدن شما نیست!

آیا می توانید در دوران قاعدگی باردار شوید؟

آری ،برای کسانی که سیکل کوتاه‌تری دارند 

میانگین 28 تا 30 روز است - اگر در طول قاعدگی خود رابطه جنسی داشته باشید، هنوز احتمال بارداری وجود دارد. به عنوان مثال، اگر در اواخر دوره قاعدگی خود رابطه جنسی داشته باشید و تخمک گذاری زودرس داشته باشید، می توانید باردار شوید. استفاده از روش های پیشگیری از بارداری، کاندوم یا سایر روش های پبشگیری معمولاً بهترین راه برای جلوگیری از بارداری است.

برای اطلاعات بیشتر در مورد نحوه زمان بندی رابطه جنسی و سایر روش های جلوگیری از بارداری، ادامه مطلب را بخوانید.

تخمک گذاری و بارداری چگونه انجام می شود؟
تخمک گذاری زمانی اتفاق می افتد که تخمدان یک تخمک بالغ آزاد می کند. تقریباً یک بار در ماه، یک تخمک بالغ می‌شود و تخمدان آن را در لوله‌ی فالوپ رها می‌کند. سپس به سمت اسپرم در لوله های فالوپ و رحم می رود.

قبل از رسیدن به ملاقات با تخمک، اسپرم باید از واژن، از طریق دهانه رحم به داخل حفره رحم و به لوله فالوپ برود تا تخمک را بارور کند.

ممکن است بین 45 دقیقه تا 12 ساعت طول بکشد تا این اتفاق بیفتد. اسپرم پس از انزال حدود 2 تا 5 روز پس از ورود به واژن طول عمر دارد.

تخمک بین 12 تا 24 ساعت پس از خروج از تخمدان زنده است. اسپرم می تواند تا 5 روز پس از رابطه جنسی زنده بماند. لانه گزینی، که پس از لقاح اتفاق می افتد، معمولاً 6 تا 12 روز پس از تخمک گذاری انجام می شود.

شما می توانید بلافاصله پس از پریود باردار شوید. اگر در اواخر چرخه خود رابطه جنسی داشته باشید و به پنجره باروری خود نزدیک شوید، ممکن است اتفاق بیفتد. از سوی دیگر، احتمال بارداری درست قبل از پریود کم است.

36 تا 48 ساعت بعد از تخمک گذاری، احتمال بارداری کم است. احتمال بارداری در ماه، بعد از تخمک گذاری کاهش می یابد.

اگر حاملگی اتفاق نیفتد، دیواره رحم می ریزد و دوره قاعدگی شما شروع می شود.

ردیابی پنجره باروری

ردیابی پنجره باروری راهی برای تعیین زمان "بهینه" شما برای باردار شدن است. همچنین در صورتی که قصد باردار شدن ندارید، می تواند از بارداری جلوگیری کند. به عنوان روشی برای کنترل بارداری قابل اعتماد، ممکن است چندین ماه طول بکشد تا چرخه ماهانه خود را ثبت کنید تا پنجره باروری شما مشخص شود.

چگونه پنجره بارور خود را ردیابی کنیم

روش زیر به شما کمک می کند پنجره بارور خود را پیدا کنید.

به مدت 8 تا 12 ماه، روز شروع قاعدگی خود را ثبت کنید و تعداد کل روزهای آن چرخه را بشمارید. توجه داشته باشید که اولین روز پریود کامل قاعدگی شما روز اول است.

سپس طولانی ترین و کوتاه ترین تعداد روز را از ردیابی ماهانه خود یادداشت کنید.

با کم کردن 18 روز از طول کوتاه ترین چرخه، اولین روز از پنجره باروری خود را پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر کوتاه ترین چرخه شما 27 روز بود، 18 را از 27 کم کنید و روز 9 را یادداشت کنید.

با کم کردن 11 از طول طولانی ترین چرخه، آخرین روز پنجره باروری خود را پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر طولانی ترین طول چرخه 30 روز بود، روز 19 آخرین روز پنجره باروری می باشد.

زمان بین کوتاه ترین و طولانی ترین روز پنجره بارور شماست. در مثال بالا، بین روزهای 9 و 19 خواهد بود. اگر می‌خواهید از بارداری پیشگیری کنید، مهم است که در آن روزها از داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا سایر روش‌های بازدارنده خودداری کنید.

چگونه از پنجره بارور خود به عنوان کنترل بارداری استفاده کنیم؟
تخمک گذاری یک روز در طول پنجره باروری شما اتفاق می افتد. تخمک آزاد شده برای 12 تا 24 ساعت زنده است. این بدان معنا نیست که شما می توانید هر روز در این پنجره باردار شوید. اما اگر می‌خواهید از بارداری جلوگیری کنید، ایده خوبی است که در طول دوره باروری از رابطه جنسی بدون کاندوم یا روش مانع دیگری خودداری کنید.

ابزارهایی برای ردیابی چرخه شما

برای ردیابی چرخه خود، اولین روز از چرخه قاعدگی خود را در تقویم یا در برنامه ریزی روزانه خود علامت بزنید. این کار را در چند ماه انجام دهید. همچنین می‌توانید از یک برنامه باروری برای کمک به پیگیری استفاده کنید.

آیا روش باروری موثر است؟

اگر چرخه های بسیار ثابتی دارید، دانستن پنجره باروری می تواند به جلوگیری از بارداری کمک کند. اما به خاطر داشته باشید که روزهای چرخه شما همچنان می تواند هر ماه تغییر کند. عواملی مانند استرس، رژیم غذایی یا ورزش سنگین می‌توانند بر تعداد روزهای چرخه شما تأثیر بگذارند. روز تخمک گذاری نیز می تواند هر ماه تغییر کند.

ردیابی تخمک گذاری معمولاً راه مؤثرتری برای کمک به باردار شدن است. اگر در تلاش برای جلوگیری از بارداری هستید، با پزشک خود در مورد بهترین روش کنترل بارداری برای خود صحبت کنید.

سایر روش های آگاهی از باروری

ردیابی تخمک گذاری یکی دیگر از روش های موثر آگاهی از باروری است. روش های رایج برای ردیابی تخمک گذاری عبارتند از:

ردیابی دمای پایه بدن شما
بررسی مخاط دهانه رحم
با استفاده از کیت های پیش بینی تخمک گذاری
دمای پایه بدن
دمای شما زمانی که کاملا در حالت استراحت هستید بعد از تخمک گذاری کمی افزایش می یابد. برای ردیابی دمای پایه بدن خود، به یک دماسنج دمای پایه مخصوص نیاز دارید.

با استفاده از دماسنج، زمانی که برای اولین بار صبح از خواب بیدار می شوید، قبل از بلند شدن از رختخواب، دمای خود را اندازه بگیرید و ثبت کنید. شما می توانید آن را بر روی کاغذ یا روی یک برنامه نمودار کنید. در طول تخمک گذاری دمای شما کمی افزایش می یابد، حدود 0.5 درجه فارنهایت (0.3 درجه سانتیگراد).

از آنجایی که این روش به شما کمک می‌کند زمان تخمک‌گذاری را درک کنید، می‌تواند با صبر کردن برای داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا روش پیشگیری دیگر تا چند روز پس از افزایش دما، برای جلوگیری از بارداری بهتر عمل کند.

مخاط دهانه رحم

برخی افراد متوجه افزایش مخاط دهانه رحم نزدیک به تخمک گذاری می شوند. این به این دلیل است که سطح استروژن در این مدت افزایش می یابد و باعث می شود دهانه رحم شما مخاط بیشتری تولید کند.

این مخاط شفاف و کشدار خواهد بود. قوام آن شبیه سفیده تخم مرغ خواهد بود. ممکن است در روزهایی که متوجه افزایش مخاط دهانه رحم می شوید، بدن شما بارورتر باشد.

کیت های پیش بینی تخمک گذاری

اگر می خواهید باردار شوید، ممکن است بخواهید یک کیت پیش بینی تخمک گذاری بخرید. آنها ادرار شما را برای افزایش هورمون لوتئینه کننده (LH) آزمایش می کنند.

(LH )هورمون لوتئینه کننده

24 تا 48 ساعت قبل از تخمک گذاری افزایش می یابد. اگر در تلاش برای جلوگیری از بارداری هستید، در این زمان از داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا روش پیشگیری دیگری اجتناب کنید. اما از آنجایی که اسپرم می تواند تا 5 روز در رحم زنده بماند، ممکن است بخواهید از رابطه جنسی بدون کاندوم یا روش پیشگیری دیگری برای 5 روز قبل از این افزایش، اجتناب کنید، که پیش بینی آن از قبل دشوارتر است.

سایر اشکال پیشگیری از بارداری

چندین گزینه برای اشکال موثر پیشگیری از بارداری وجود دارد. انتخاب های محبوب عبارتند از:

*** های ضد بارداری
دستگاه های داخل رحمی
تزریق‌های ضد بارداری مانند Depo-Provera
اگر دستورالعمل ها را به دقت دنبال کنید، این گزینه ها می توانند بیش از 99 درصد در برابر بارداری موثر باشند.
کاندوم یکی دیگر از روش‌های موثر پیشگیری از بارداری است و همچنین از عفونت‌های مقاربتی محافظت می‌کند.
تیک اوی یا بیرون کشیدن / ویدراوال
داشتن رابطه جنسی بدون کاندوم یا یک روش پیشگیری دیگر در طول قاعدگی احتمال بارداری شما را کاهش می دهد. اما تضمینی نیست!

ردیابی تخمک گذاری و تعیین پنجره باروری می تواند شانس باردار شدن شما را در هر ماه کاهش دهد. برای درک اثربخشی تنظیم خانواده طبیعی به تحقیقات بیشتری نیاز داریم. اگر می خواهید از بارداری جلوگیری کنید، بهترین گزینه می تواند این باشد که با پزشک خود در مورد یک روش قابل اعتماد از کنترل بارداری صحبت کنید.

منبع: healthline.com

ترجمه و تدوین: راضیه فرقانی متخصص ناباروری